Everyone's a suspect. 

De spanning is voelbaar vanaf het eerste moment in Drop, de nieuwste thriller van Christopher Landon (Happy Death Day), die in maart op SXSW in première ging. Landon beschreef zijn film als "een thriller die voelt als een eerste date: ongemakkelijk, spannend, en met een tikkeltje gevaar." En precies dat weet hij op verontrustend effectieve wijze te vangen in deze strakke, claustrofobische en psychologisch ontregelende film.

In het hart van de film staat Violet Gates, een therapeute en alleenstaande moeder, die na een gewelddadige relatie voor het eerst weer op date gaat. Een ontmoeting met een man, Henry, in het elegante rooftoprestaurant Palate in Chicago lijkt een nieuwe start - tot Violet via DigiDROP op haar telefoon onheilspellende berichten ontvangt. Wat begint als een ongemakkelijk moment tijdens het wachten op wijn of een shotje tequila, groeit uit tot een zenuwslopend kat-en-muisspel waarbij de veiligheid van haar zoontje Toby ineens op het spel staat. Alles binnen vijftien meter is verdacht. Iedereen aan tafel zou de dader kunnen zijn. Zelfs de ober.

De opbouw van Drop is strak, het script messcherp en de spanningsboog houdt geen pauzes. Violets innerlijke strijd wordt tastbaar in de scènes waarin ze met haar zus Jen over haar onzekerheid praat, of wanneer ze tegenover een onbekende haar gezicht moet behouden terwijl er iets onzichtbaars op haar scherm flikkert. De spanning wordt niet gedragen door actiescènes maar door microbeslissingen, halve blikken en onuitgesproken paniek. Wat de film zo bijzonder maakt, is de herkenbaarheid van dat gevoel: de wereld lijkt gewoon door te draaien, terwijl jij als kijker - net als Violet - steeds meer het gevoel krijgt dat niets meer veilig is.

Ondanks de kleine schaal (één locatie, beperkte cast) voelt Drop groots in impact. De film speelt zich af op enkele vierkante meters, maar de thematiek is universeel: hoe hervind je vertrouwen nadat het je is afgenomen? Hoe blijf je overeind in een wereld die zegt dat je moet doorgaan, terwijl alles in je lichaam schreeuwt dat je moet vluchten? En hoe ziet hoop eruit als je nog midden in het trauma zit?

Violet Gates is een personage dat je niet snel vergeet. Drop is stijlvol, beklemmend en emotioneel raak. Een film die laat zien dat de grootste angsten zich niet buiten ons bevinden, maar in onszelf.