Late Night with the Devil

De Volkskrant, 4 sterren: "Boeiende samensmelting van horror en talkshow"

The Guardian, 4 sterren: "A mesmerizing, edge-of-your-seat experience."

NRC Handelsblad, 4 sterren: "Een fascinerende mix van horror en satire"

IMDb, 7.5/10: "A unique and disturbing horror film that takes the found footage formula to new grounds."

"De horror komt onze woonkamer in" - Jack Delroy

In Late Night with the Devil, geregisseerd door Cameron en Colin Cairnes, vormt de combinatie van horror en talkshow een unieke, verontrustende ervaring. De film speelt zich af in de jaren '70, een tijd van crisis en toenemende fascinatie voor het occulte. Centraal staat Jack Delroy, een charismatische maar rusteloze talkshowhost die zichzelf in de strijd werkt om kijkcijfers, koste wat kost. David Dastmalchian schittert als Jack, wiens donkere ambitie en verlies langzaam aan de oppervlakte komen. Gedreven door een onvervulde drang om net zo populair te worden als zijn rivaal Johnny Carson, besluit hij tijdens een Halloween-special paranormale elementen te integreren. Wat begint als een onschuldig thema voor de show ontaardt echter al snel in een nachtmerrie.

De speciale uitzending van Night Owls bevat een reeks kleurrijke gasten, waaronder Christou, een mysterieus medium, en Lilly, een jong meisje dat de enige overlevende blijkt van een beruchte sekte. Tijdens de uitzending ontstaat een intense confrontatie tussen het medium en scepticus Carmichael Haig, die vastbesloten is de bovennatuurlijke claims van Christou te ontmaskeren. De spanning bouwt zich op wanneer Lilly onverwachte en sinistere uitspraken doet die de aanwezigen de stuipen op het lijf jagen. Ingrid Torelli geeft in haar rol als Lilly een ijzingwekkende en intrigerende prestatie, die de kijker de hele film bijblijft. Ook Laura Gordon, als het raadselachtige medium Christou, versterkt de dreigende sfeer door subtiele, dubbelzinnige interpretaties.

De Cairnes-broers combineren in Late Night with the Devil elementen van klassieke horror en satire, waarbij ze de impact van media en de manipulatie van het publiek blootleggen. De cinematografie van Matt Templeton vangt de sfeer perfect, waarbij het donkere, claustrofobische studiodecor en de subtiele verlichting bijdragen aan de beklemming. Jack en zijn producent Leo Fiske zetten de scène voor hun grootste stunt ooit en gebruiken de angst van de jaren '70 rondom occultisme en paranormale verschijnselen als lokaas voor een zenuwslopende uitzending. Terwijl paranormale verschijnselen elkaar opvolgen, lijkt Jack de controle te verliezen en flirt hij gevaarlijk met het occultisme. Zijn karakterontwikkeling, verstrengeld met het verlies van zijn vrouw Madeleine, geeft hem een tragische diepgang die bij de kijker een mengeling van medelijden en afschuw oproept.

De muziek van Roscoe James Irwin voegt een extra laag toe aan de spanning met een soundtrack die het moment versterkt van kalmte naar pure angst. De film weet op sluwe wijze het geluid van de theremin, een vintage instrument, te gebruiken, wat het geheel een griezelig authentieke jaren '70 sfeer geeft. Terwijl de show verder ontspoort, kan het publiek van de film rekenen op onverwachte wendingen, beklemmende momenten en een scherp scenario dat in de geest van de tijd speelt.

Met internationale lof van zowel pers als publiek is Late Night with the Devil een instant succes in het horrorgenre. The Guardian noemt het "een hypnotiserende ervaring van begin tot eind," terwijl De Volkskrant het prijst om de vernieuwende samensmelting van horror en talkshow. De film, die zijn première had op het SXSW Film Festival, heeft zijn plek veroverd als moderne cultklassieker in wording. David Dastmalchian sloot de première af met de woorden: "Thank you for joining us on this terrifying ride. We hope you enjoyed every chilling moment."