Terminator Salvation

Three billion human lives ended on August 29th, 1997. The survivors of the nuclear fire called the war Judgment Day. They lived only to face a new nightmare: the war against the machines. Hardcore Terminator-fans krijgen kippenvel bij het lezen van deze quote uit James Camerons Terminator 2: Judgment Day. In voice-over vertelt Sarah Connor - moeder van toekomstig verzetsheld John Connor - over een niet af te wenden toekomst, waarin overlevenden strijden tegen de overmacht aan machines. Deze strijd hing in de voorgaande drie delen als een donkere wolk boven de hoofden van de Connors, zonder werkelijk de loopgraven in te duiken. Hierdoor nam de oorlog door de jaren heen mythische proporties aan.



Het langverwachte vierde deel, Terminator Salvation, breekt met de traditie en schijnt een licht op de mythe. De filmmakers nemen hiermee een groot risico. De nabije filmgeschiedenis leert ons dat sommige dingen beter aan de verbeelding overgelaten kunnen worden. Neem bijvoorbeeld de twee vervolgen op The Matrix die door een overmaat aan 'alles laten zien en uitleggen' alle mysterie de nek omdraaiden. Dit gevaar geldt dubbel en dwars voor Terminator, omdat kijkers al een kwart eeuw wachten op the war against the machines.



Een nieuwe weg

Naast de torenhoge verwachtingen moet Terminator Salvation ook opboksen tegen een zwaar teleurstellend derde deel. In Terminator 3: Rise of the Machines voerde een halfbejaarde Arnie als de overbekende cyborg een overbekende missie uit. De bioscoopbezoekers lieten de de film grotendeels links liggen en even leek het erop, dat de franchise ten dode opgeschreven was. De fans wezen onterecht met een beschuldigende vinger richting James Camerons vervanger Jonathan Mostow, maar zelfs Cameron had geen kaas kunnen maken van het beroerde scenario, dat niet de ballen had om een nieuwe weg in te slaan. Een doodsteek voor een filmserie die triomfeerde door vernieuwing. Leg de eerste twee delen naast elkaar en de verschillen zijn enorm. Was het origineel een duistere actiethriller die menig kijker de stuipen op het lijf joeg, nummer twee was een grootschalige blockbuster met even veel humor als explosies.



Om niet in dezelfde valkuil te duikelen, beloofden de producenten Mario Kassar en Andrew G. Vajna megaster Christian Bale niet alleen een vette cheque maar ook een dikke vinger in de pap om de franchise nieuw leven in te blazen. Bale, ontevreden over het bestaande scenario, nam samen met scenarist Jonathan Nolan (The Dark Knight) het verhaal onder handen. Hoewel het gissen blijft waar het duo precies hun aantekeningen in het scenario maakten met een rood pennetje, is hun invloed door de gehele film voelbaar.



Zaten deel twee en drie vol met referenties naar het origineel, in Salvation moeten golden oldies zoals tijdreizen, de oneindige achtervolging én Schwarzenegger als de schier onverwoestbare T-800 grotendeels het veld ruimen voor een nieuwe en grimmige look & feel. Wat wil je ook? De wereld is verwoest en de toekomst van de mensheid hangt aan zijden draadje.



Slakkentempo

De grote vraag is: voldoet Terminator Salvation aan de torenhoge verwachtingen? Nee, de films is te wisselvallig om werkelijk tot grote hoogte te stijgen. Maar dat betekent niet dat het vierde deel op alle fronten teleurstelt. Christian Bale en de nog onbekende Sam Worthington zijn prima vervangers voor Arnie. Het tempo van de film is jammer genoeg erbarmelijk. Magnifiek uitgevoerde speciale effecten en oprecht ontroerende momenten worden afgewisseld door dialogen die uitsluitend lijken te dienen als noodzakelijk kwaad. En het zijn deze scènes die in slakkentempo aan de kijker voorbij trekt.



Nu is dat niet verbazingwekkend gezien het feit dat de regisseur McG is. De man maakte eerder eye Candy Charlie's Angels en het belabberde vervolg. Hoewel hij zeker zijn best heeft gedaan om boven zichzelf uit te stijgen, kan de kijker niet anders dan zich afvragen wat James Cameron ervan had gebrouwen. Als we nou een tijdmachine hadden om naar het verleden te reizen...