Warfare

"Het experimentele 'Warfare', bedoeld als de meest realistische oorlogsfilm aller tijden, is doeltreffend van sentiment gespeend." - de Volkskrant 
"Warfare is een nuts-and-bolts weergave van gruwelijke gevechten, bloedig, bruut en huiveringwekkend." - MovieWeb 
"Een compromisloze confrontatie met de keiharde realiteit van oorlog." - FilmTotaal 

Everything is based on memory. 

Ramadi, Irak. 19 november 2006. Het is vroeg. De stad is nog in nevelen gehuld en in een paar schijnbaar verlaten gebouwen installeren Navy SEALs zich in sluipschutterposities. Wat volgt is een militaire operatie gebaseerd op herinneringen, geen script. In Warfare, van Ray Mendoza en Alex Garland, worden geen verhaallijnen geperst in een klassieke drie-aktenstructuur, maar worden levens getoond op het breekpunt tussen discipline en chaos, vriendschap en dood, plicht en wanhoop. 

De acteurs - waaronder Cosmo Jarvis, Joseph Quinn, Will Poulter, Kit Connor en D'Pharaoh Woon-A-Tai - verdwijnen in hun rollen. Vooral Jarvis maakt diepe indruk als Elliott Miller, een scherpschutter die zijn kracht, controle en zelfs stem kwijtraakt maar geen moment aan geloofwaardigheid verliest. Mendoza, gespeeld door Woon-A-Tai, is geen leider in de klassieke zin, maar een rustpunt tussen golven van paniek en vuur. De dialogen, rechtstreeks afgeleid van werkelijke militaire logs en transcripties, geven elke scène een rauw realisme. 

Een groot deel van de kracht van Warfare zit in wat het niet doet. Geen dramatische muziek, geen overbodige voice-overs, geen pogingen om politieke context te geven. De productie koos ervoor om chronologisch te filmen, in een verlaten Britse luchtmachtbasis die minutieus werd omgebouwd tot Ramadi. De SEALs op wie het verhaal is gebaseerd werkten actief mee aan de productie. Mendoza's eigen herinneringen zijn het fundament. De film is dan ook opgedragen aan Elliott Miller, die tijdens de gevechten zijn been en spraakvermogen verloor. Die toewijding aan waarheid geeft Warfare zijn ruggengraat. Geen film die pretendeert te verklaren, maar een ervaring die toont en je dwingt om te blijven kijken.

De ontvangst is overweldigend. Rotten Tomatoes geeft een score van 94%. De BBC noemt het "een technisch meesterwerk dat emotioneel verwoestend is". Tijdens de première in Chicago was het muisstil, tot minutenlange ovaties. Inmiddels heeft de film wereldwijd meer dan $32,9 miljoen opgebracht - opmerkelijk voor een film zonder bekende gezichten of commerciële inslag.

Met Warfare leveren Garland en Mendoza geen pamflet, maar een monument. Geen verheerlijking van geweld, maar een ingehouden ode aan uithoudingsvermogen, kameraadschap en de prijs van bevelen. Een film die je niet 'leuk' noemt, maar noodzakelijk.