The Wicker Man
Thriller Horror
Motoragent Edward Malus (Nicolas Cage) ontvangt een brief van een vrouw die hem smeekt haar vermiste dochter terug te vinden. Edward trekt zich de zaak enorm aan en vliegt hierop naar het afgelegen eiland Summersisle. Voor de samenleving die hij hier ontmoet lijkt de tijd stil gestaan te hebben. De bevolking op dit ogenschijnlijk idyllische eiland heeft het niet zo op vreemden en niemand lijkt aan Edward zelfs maar te willen toegeven dat er een meisje verdwenen is. Niets is hier echter wat het lijkt. Als Edward zich steeds meer vastbijt in zijn onderzoek en botst met de eilandbewoners, ontdekt hij beetje bij beetje de verschrikkelijke waarheid over hun ouderwetse geloofssysteem en wat voor gruwelijkheden zich op het eiland afspelen.
Filmliefhebbers vervloeken ze, remakes. En dat zijn nu juist de producties die Hollywood het liefste maakt. Geldhongerige producenten zien in de succesvolle originelen een kudde koeien die ze maar al te graag uitmelken. Vooral wanneer het aan komt op horrorfilms zijn de remakes haast ontelbaar. Alleen de afgelopen paar jaar al zijn onder andere 'The Omen', 'Dawn of the Dead', 'House of Wax', 'The Texas Chainsaw Massacre' en 'The Hills Have Eyes' opnieuw gemaakt. En nu is daar 'The Wicker Man'.
Deze Britse klassieker komt uit 1973, net als het horrormeesterwerk 'Don't Look Now'. En net als Nicolas Roegs film moest ook 'The Wicker Man' het hebben van de naargeestige ambiance. Want zeg nu zelf, een akelige sfeer is tien keer enger dan elk met bloed besmeurd hockeymasker. Beide films zijn beïnvloed door de tijdgeest van flowerpower bijhorende natuuraanbidding. Het eiland Summerisle is een duivelse versie van een hippie-commune waar de natuurgoden gegeerd worden door offers te brengen.
In de nieuwe versie speelt Nicolas Cage de conservatieve politieagent Malus die een brief ontvangt van zijn ex-verloofde Willow. Ze smeekt hem om haar weggelopen dochter te vinden. Bevangen door schuld van een eerder ongeluk waarbij een meisje is omgekomen, haast hij zich naar de plek des onheils, Summerisle. Daar aangekomen lijkt de vermissing onopgemerkt gebleven door de bevolking, bestaande uit sterke, mondige vrouwen en zwakke, zwijgende mannen. Maar Willow waarschuwt Malus met de noodlottige woorden: "Niets is wat het lijkt, vertrouw niemand."
Wat volgt is een bioscoopervaring die men niet snel zal vergeten. Niet omdat 'The Wicker Man' zo briljant is, verre van dat zelfs. Wat regisseur Neil LaBute heeft gemaakt is een parodie op het origineel, zonder dat het waarschijnlijk zijn bedoeling is geweest. De werkelijke grappen die de film arm is, zijn om te huilen zo beroerd. En bij de angstige momenten piest de kijker bijna in zijn broek van het lachen.
Of was het toch zijn bedoeling? De intelligente LaBute staat namelijk bekend om zijn inktzwarte komedies verkleed in een ander genre, zoals 'In the Company of Men' en 'Nurse Betty'. De laatste is eigenlijk een dramatische thriller, maar de plot is zo vergezocht - een getraumatiseerde vrouw denkt dat ze een haar favoriete soap werkelijkheid is - dat de film erg grappig is.
Toch kan men alleen met de beste wil van de wereld LaBute het voordeel van de twijfel geven. En als 'The Wicker Man' geen komedie is, wat is het dan wel? Wie het weet, mag het zeggen. Tot die tijd houd ik het op een mislukte kans om iets moois te doen met een verontrustend gegeven: wat nu als vrouwen de macht grijpen en mannen slechts als noodzakelijk kwaad zien?
En dan dit nog: volgend jaar komt de remake van 'Don't Look Now' in de bioscoop. Het valt te hopen voor de makers dat ze een mooi werk afleveren. Anders zijn ze hun leven niet zeker, want voor de horrorfans zou dit de laatste druppel bloed zijn.
Deze Britse klassieker komt uit 1973, net als het horrormeesterwerk 'Don't Look Now'. En net als Nicolas Roegs film moest ook 'The Wicker Man' het hebben van de naargeestige ambiance. Want zeg nu zelf, een akelige sfeer is tien keer enger dan elk met bloed besmeurd hockeymasker. Beide films zijn beïnvloed door de tijdgeest van flowerpower bijhorende natuuraanbidding. Het eiland Summerisle is een duivelse versie van een hippie-commune waar de natuurgoden gegeerd worden door offers te brengen.
In de nieuwe versie speelt Nicolas Cage de conservatieve politieagent Malus die een brief ontvangt van zijn ex-verloofde Willow. Ze smeekt hem om haar weggelopen dochter te vinden. Bevangen door schuld van een eerder ongeluk waarbij een meisje is omgekomen, haast hij zich naar de plek des onheils, Summerisle. Daar aangekomen lijkt de vermissing onopgemerkt gebleven door de bevolking, bestaande uit sterke, mondige vrouwen en zwakke, zwijgende mannen. Maar Willow waarschuwt Malus met de noodlottige woorden: "Niets is wat het lijkt, vertrouw niemand."
Wat volgt is een bioscoopervaring die men niet snel zal vergeten. Niet omdat 'The Wicker Man' zo briljant is, verre van dat zelfs. Wat regisseur Neil LaBute heeft gemaakt is een parodie op het origineel, zonder dat het waarschijnlijk zijn bedoeling is geweest. De werkelijke grappen die de film arm is, zijn om te huilen zo beroerd. En bij de angstige momenten piest de kijker bijna in zijn broek van het lachen.
Of was het toch zijn bedoeling? De intelligente LaBute staat namelijk bekend om zijn inktzwarte komedies verkleed in een ander genre, zoals 'In the Company of Men' en 'Nurse Betty'. De laatste is eigenlijk een dramatische thriller, maar de plot is zo vergezocht - een getraumatiseerde vrouw denkt dat ze een haar favoriete soap werkelijkheid is - dat de film erg grappig is.
Toch kan men alleen met de beste wil van de wereld LaBute het voordeel van de twijfel geven. En als 'The Wicker Man' geen komedie is, wat is het dan wel? Wie het weet, mag het zeggen. Tot die tijd houd ik het op een mislukte kans om iets moois te doen met een verontrustend gegeven: wat nu als vrouwen de macht grijpen en mannen slechts als noodzakelijk kwaad zien?
En dan dit nog: volgend jaar komt de remake van 'Don't Look Now' in de bioscoop. Het valt te hopen voor de makers dat ze een mooi werk afleveren. Anders zijn ze hun leven niet zeker, want voor de horrorfans zou dit de laatste druppel bloed zijn.
